Evet

İnsanoğlu farketmez hayatına giren küçük detayları. Nasıl onunla bütünleştiğini, nasıl hayatının bir parçası olduğu. Aynı şekilde kelimeleri nasıl öğrendiğimize dikkat etmeyiz. Bir anda çıkar ağzımızdan, bir de bakmışız cümleler içinde geziniyor, anlatım yeteneğimize ışık tutuyor. Hatta ağzımıza pelesenk oluvermiştir bazıları da...

Bu hikaye de öyle olanlardan bir tanesinin hikayesi. Onun adı; "e yani". Unisex bir kelime, kullanım yerine, mimiğe göre çok değişik anlamlar katabilir olaylara. Açıkcası bayanlara daha çok yakışıyor gibi geliyor bana ama malum zevk meselesi, belki de bayanlar daha çok kullanıyor diye ben öyle yakıştırdım. Dedim ya kullanım yerine göre şekli değişiyor diye; kafanızı hafif italic yapıp, göz kapaklarınızı da hafif açıp, kapatarak söylerseniz; "sana katılıyorum ama yeni fikirlere de açığım" demek oluyor. Ha gerdanınızı çıkarta çıkarta, kafanızı geriye yaslayıp, gözlerinizi de patlatarak söylerseniz; "tabi ki dediğin doğru, bunun doğrusunu ben biliyordum ve sen yeni fark ediyorsun" anlamı katıyor hem de birazcık küçük düşürücü bir tavırla, hatta herıld efekti ile süslenebilir.

Şimdilik aklıma gelenler, yaptığım gözlemler bunlar, bilmediklerim varsa siz de eklersiniz ama benim en uyuz olduğum tavrı anlatmak istiyorum şimdi size. Çaresizliğin doğurduğu "e yani". Dostlarım o ifade ile bu kelimeyi duyarsam içimde oluşan kini, nefreti inanın bana Children Of Bodom parçaları bile anlatamaz. Menünden uçan tekme sipariş ederim kelimeyi sarf edene, küfür sarrafı ederim onu edebiyat aleminde...Neden mi bu kin? Neden bu mi bu nefret? Çünkü o söylemin altında şu yatıyor; "hıhı tabi, yarım dinliyorum seni ve bu konu hakkında pek fikrim yok keza diyecek bir lafım da yok, bari sana katılıyormuş gibi yapayım da en azından egonu tatmin edeyim, beni bu durumdan sadece e yani kurtarır". Bir de bunu hafif gülümseme ile yaparlar, anırma şekilde; e yani ıghaıgha...