Zibidi

Macerayı ve seyahatı severim. Uzun zamandır ne kamp yaptım ne de bir yolculuğa çıktım. Bu hafta elime geçen İstanbul yolculuğu ile bu özlemimi az da olsa giderdim. Askeriyede işlemlerimi başlatmıştım ancak daha önce olduğum böbrek ameliyatı nedeniyle doktorlar daha detaylı bir sonuç istediler. Bu detaylı kontrol dediğim olay böbrek sintigrafisi. Bu sebeple İzmir'deki askeri hastaneden İstanbul'daki askeri hastaneye sevk edildim. Gittim ve malesef haftaya Salı günün randevu alabildim. Beklemem gereken 6 gün vardı. Kararsızdım. En azından o gün kalayım dedim, en uygun olan Ervin'di. Ervin'in işten gelmesini beklerken tabi ki Taksim'de İstiklal'de gezdim tek başıma. Çok uykusuz ve çok yorgundum, çantam da ağırdı. Az da olsa keyif aldım ama...

Bol yağmur yedikten sonra kendimi küf kokan metro ile Cevahir alışveriş merkezine attım. Burada bir kez daha özledim İzmir'im güzel metrosunu. Buluşmaya Ervin'de geldi ve evine geçtik. Ev o an benim için ciddi anlamda çok mutluluk vericiydi. Yanımda Ervin'im vardı, ne de çok özlemişim güzel insanı... Biraz geyikten sonra uykusuz, yorgun bünyemi dinlenmeye aldım. Yaklaşık 11 saatlik bir uykudan sonra gözlerimi İstanbul'da açtım. Camları ıslak, soğuk, kasvet dolu İstanbul'da. Sokaklarda kornadan oluşan kaos ve bitmek bilmeyen bir telaşe. Aileme, dostlarıma, sevgilime danıştım ne yapsam ne etsem diye... Kırk yılda bir gelmişim, gezeyim tozayım dedim kendime. Fark ettim ki hava kötü olunca ve yanımda sevdiklerim olmayınca İstanbul pek de keyifli değilmiş. Bir Öğünç, Caner, Cem, Serhat, Den ve bir anda aklıma gelmeyen nice dostlarım. Hele deli sevgilim olsa bambaşka olurdu kesin. Dedim buralar dar bana, dar olmasa bile daral geldi, tapagaz çıktım evden, aldım bilet. Benim vardır böyle ani kararlarım, zibidiliklerim. Geldim İzmir'e, köyüme... Yolculuğum gün batımına denk geldi, inanılmaz keyifli yolculuk yaşadım, huzur buldum biraz ama İzmir'e varınca daha da büyüdü bu huzur, dostlarımı görüp, sevgilime sarılınca her şey tamam oldu.